(najnowsze technologie, marketing, model społeczeństwa
konsumpcyjnego) i umiejętnie go przetwarzało. Rozpowszechniono
stylistykę pop, trafiającą w potrzeby ludzi młodych. Pozwalano
sobie na eksperymenty w projektowaniu... W ten nurt idealnie
wpisuje się Alessandro Mendini.
Mendini studiował architekturę na Politecnico di Milano,
po jej ukończeniu wstąpił do stowarzyszenia projektowania
przemysłowego Nizzoli Associati. W latach 70. został czołową
postacią designu radykalnego. Jego projekty abstrahowały
na granicy rzeźby, architektury i sztuki.
W 1979 roku dołączył do Studia Alchimia, pracując tam jako
partner Ettore Sottsassa, osiągnął pozycję głównego ideologa.
W latach 80. został redaktorem naczelnym czasopisma Domus,
poświęconego wzornictwu (wydawane do dzisiaj).
Mendini najbardziej znany jest ze swojego poglądu na projektowanie
(designu): krzesło Universale Joe Colombo (zdobione sztucznym
marmurem), krzesło Wassili Marcela Brauera (wykończone dodatkowymi
ozdobami). Te przedmioty - manifestacje, miały za cel uświadomić
odbiorcy, że już nic całkowicie nowego nie mogło być zaprojektowane
ze względu na to, co zostało stworzone w przeszłości.
Projektant chciał przeciwstawić się zapędom modernistycznym.
Jego wkład we wzornictwo zwiastował szybki koniec modernizmu
oraz powrotu symboliki do łask. Świetnym przykładem jego dążeń
jest sofa Kandissi, zaprojektowana na wystawę Bau.Haus I,
dla Studia Alchimia. Była ona ozdobiona kolorowymi płaskorzeźbami
zaczerpniętymi z twórczości Kandinsky'ego. Mendini prezentował
brak istnienia granicy między sztuką a wzornictwem.
Po objęciu stanowisko dyrektora artystycznego i do spraw
wizerunku w firmie Alessi, wspólpracował z Archille Castiglinonim
i Aldo Rossim.
A.S.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz