Warsztaty Wiedeńskie zostały założone w 1903r. jako stowarzyszenie artystów, architektów, projektantów których celem było udostępnienie swoich dzieł szerokiej rzeszy odbiorców.
Początki Warsztatów mają miejsce w secesji wiedeńskiej (1897r.) jako ewoluujący sojusz między artystami i projektantami. Główni zalożyciele spółdzielni - Josef Hoffman i Koloman Moser otrzymali wsparcie bogatego bankiera Fritza Warndorfera. Zaczynali od trzech małych pomieszczeń jednak szybko rozwinęli działalnośc i potrzebowali trzypiętrowego budynku z osobnymi wyspecjalizowanymi pracowniami metaloplastyki, introligatorstwa, wyrobów skórzanych, drewnianych i lakierni.
Głównym jasnym celem było połączenie wszystkich aspektów ludzkiego życia w jedno zunifikowane dzieło sztuki. Filozofia Warsztatów czerpała wiele z Arts and Crafts, szczególnie z Guild of Handicraft Charlesa Ashbiego co wyrażała chęc stworzenia zrozumiałej relacji między publicznością, projektantem a rzemieślnikiem w celu wyprodukowania dobrych i prostych rzeczy do domu. Zakładano równośc między projektantem a rzemieślnikiem, w rezultacie czego wszystkie prace nosiły sygnatury obydwu twórców. Produkowano jedynie przedmioty, które odznaczały się wybitną indywidualnością i pięknem, kładziono nacisk na ekskluzywne i wspaniałe rzemiosło niezależnie czy rzecz miała służyc do codziennego użytku czy pełnic jedynie rolę dekoracji.
Dzięki znakomitym wystawom i dobrej prasie Warsztaty zyskały popularnośc i świetną reputację. Duet projektantów Hoffmann i Moser uzupełniał się tak dobrze, że przez jakiś czas trudno było zauważyc różnicę w ich indywidualnych projektach. Hoffmann w swoich całościowych projektach architektonicznych takich jak Pałac Stoclet w Brukseli (1905-1911), Sanatorium w Purkersdorf (1904-1906) i teatrze Cabaret Fledermaus (1907) zaprojektował wszystkie elementy, od budynku po ostatnią łyżeczkę.
W tworzeniu mebli w Spółdzielni brały udział zanakomici mistrzowie z wieloletnim doświadczeniem jak Portois & Fix, Johann Soulek, Anton Herrgesell, Anton Pospisil, Friedrich Otto Schmidt i Johann Niedermoser. Jacob & Josef Kohn produkowali piękne i eleganckie meble gięte projektu Hoffmanna. Firma Backhausen była odpowiedzialna za produkcję tkanin i dzianin, od 1905r wyrabiano ręcznie malowane jedwabie. W 1907r. przejęto Wiener Keramik, warsztaty ceramiczych i powierzono stanowikska projektantów Michalelowi Powolnemu i Bertholdowi Lofflerowi.
Styl Hoffmanna i Mosera był nieskomplikowany, geometryczny. Używali wyraźnych, radykalnych form, kontrastujących czeni i bieli, kratek, kwadratów, szachownic. Ich styl był dobrą alternatywą dla zdobnego i wybujałego Art Nouveau a jego funkcjonalnalna prostota wywarła wplyw na późniejszy modernizm i zainspirowała wielu współczesnych projektantów.
W 1907r. Moser opuścił Spółdzielnię w wyniku jej trudności finansowych, weszła ona następnie w nową fazę, zarówno ekonomicznie jak i stylistycznie. Ujawnił się w projektach wpływ stylu Carla Otto Czeschki, a w trakcie i po I wojnie bardziej dekoracyjny i bogaty styl Dagoberta Peche. W latach dwudziestych w Spółdzielni w wielu pracowniach pojawiły się kobiety - Jutta Sika (ceramika i szkło), Therese Trethan (malowanie mebli).
Początkowo założenia Werkstate obejmowały produkcję prostych, dobrej jakości produktów dla domu. Wkrótce jednak odrzucono ideę obniżania jakości i produkowania dla mas. W rezultacie pracownie nie tworzyły nic innego, jak tylko modne dekoracje i dodatki dla bogatych.
Niewątpliwie ogromną rolę w upadku Wiener Werkstate miało wielkie zubożenie austriackiego społeczeństwa po wojnie. Z braku środków projekty były realizowane w mniejszych ilościach, z gorszych jakościowo, bardziej dostępnych i tanich materiałów. Próby rozszerzenia działalności i zakładanie siedzib w Zurychu, Berlinie i Nowym Jorku nie przyniosły sukcesów. Pracownie zamknięto w 1932r.
