Malafor

MALAFOR to duet projektantów Agaty Kulik-Pomorskiej i Pawła Pomorskiego.
Powstał po ukończeniu przez nich Wzornictwa Przemysłowego
na ASP w Gdańsku w 2004 roku. Studio zaczęło swe istnienie
od tworzenia obiektów użytkowych, które mogły być produkowane
w krótkich seriach - Pieńki, Kostka, seria Pipe Line itd.
Teraz projektują i sprzedają pod własną marką meble
dizajnerskie takie jak najnowszy projekt "BLOW Sofa"
oraz projekty wzornictwa przemysłowego jak
"Active Basket"- koszyk na zakupy i torba biurowa
dla osób poruszających się na wózku inwalidzkim,
czy "Polish Walking"- rączki do kijków treningowych.
Oprócz projektów dla własnej marki projektują również
dla firm zewnętrznych. Poza typowo komercyjną
działalnością studio projektuje obiekty, które trudno
zakwalifikować jako komercyjne, takie jak
"Mobile, seria obiektów "Second Life",
"Multicube"rzeżba świetlna."
Największe sukcesy konkursowe to
Grand Prix Targetti Light Art Award we Florencji
zdobyte w 2006 roku oraz Grand Prix konkursu
międzynarodowego NAGOYA DESIGN DO! W Japonii w 2006 roku.
MALAFOR brał udział w wielu wystawach krajowych
i międzynarodowych.

katarzyna

Konstantin Grcic

Konstantin Grcic, urodzony w 1965 r. w Monachium, jest uważany
za jednego z najbardziej wpływowych współczesnych projektantów
w Niemczech.

Grcic rozpoczął swoje wykształcenie zawodowe od kursu
stolarzy meblowych, a potem podjął studia na wydziale wzornictwa
w Royal College of Art w Londynie. Przez rok pracował jako asystent
Jaspera Morrisona, a następnie w 1991 r. w Monachium, założył firmę
projektową KGID (Konstantin Grcic Industrial Design). Od tego czasu
tworzył meble, systemy oświetlenia i akcesoria dla wiodących marek
(Moroso, Plank, Magis, Lamy, Whirlpool, Krups, itd.).

Jego minimalistyczne w formie produkty zachwycają niezwykłym
połączeniem rygoru i humoru. Doprowadza formy mebli do  stadium
uproszczenia i właśnie takie stają się rozpoznawalne. Ta prostota
skrywa głęboki sens, stoi za nią wiedza o konstrukcji i materiale
przedmiotu, technologii produkcji. Prace Grcica można oglądać
na znanych wystawach międzynarodowych, np. w Muzeum Sztuki
Nowoczesnej w Nowym Jorku oraz w Centrum Pompidou w Paryżu.

Rok 2010 należał do Grcicia. Został wybrany Designerem Roku 2010
zarówno przez magazyn Wallpaper, jak i  przedstawicieli targów
Design Miami. Konstantin Grcic to jeden z najważniejszych
projektantów młodszego pokolenia.

J.

Akzidenz Grotesk

Grotesk Grotesk to ogólna, potoczna nazwa krojów pism zaliczanych do antykw,
w których zasadniczo wszystkie linie, z których zbudowane są znaki, mają tę samą szerokość (grubość) i nie mają szeryfów. Jednak dla zwięszenia czytelności krojów tego typu
dopuszcza się w nich zwężenia linii w pobliżu łączeń, a szczególnie u zbiegu łuków i linii prostych. Fachowo mówiąc grotesk to antykwa bezszeryfowa jednoelementowa (linearna). Kroje tego typu powstały w I połowie XIX w. w Anglii, wzorowane na kształcie wielkich liter greckich. Grotesk jest nazwą potoczną, nadaną najprawdopodobniej przez Francuzów, którym pismo to wydało się śmieszne (groteskowe). Obecnie jest to jeden z najpopularniejszych krojów pisma. Do tej grupy zaliczają się m.in: Antique Olive, Arial, Avant Garde, Avenir, Baccarat, Bauhaus, Century Gothic, Folio, Franklin Gothic, Frutiger, Futura, Geneva, Gill Sans, Helvetica, Lucida Sans, Officina Sans,Swiss, Tahoma, Univers.

Akzidenz Grotesk jest również jednym z najbardziej znanych krojów typu Grotesk. Zaprojektowany został przez Günter’a Gerhard’a Lange’a - niemieckiego typografa
(1921-2008) i oficjalnie wydany w 1896 roku. Był wykorzystywany w typografii w całej Europie, zwłaszcza w Szwajcarii do momentu wyparcia go przez Univers i wszechobecną Helveticę, dla której zresztą Akzidenz był inspiracją. W ostatnich latach jednak obserwujemy jego powrót. Dziś rodzina Akzidenz Grotesk posiada 33 style. W porównaniu do Helvetica, Akzidenz jest nieco węższy, choć paradoksalnie litery C, G, O i Q są szersze i bardziej zgeometryzowane niż w Helvetice.

Cechy wyróżniające Akzidenz Grotesk:
- ogonek “Q” nie przecina okręgu
- “J” nie wschodzi powyżej wartości wyjściowej
- środek “M” opada do dolnej krawędzi
- kropka “I” i “J” jest kwadratowa
- “I” jest tylko prostą linią
- brak zaokrąglonego ogonka “R”

M.

Hipopotam Studio

Aleksandra i Daniel Mizielińscy to projektancki duet, znany pod nazwą Hipopotam Studio.
Są absolwentami Wydziału Grafiki ASP w Warszawie. Ich słynny „D.O.M.E.K”
- książka o architekturze dla dzieci (wydawnictwo Dwie Siostry)
była jednym z najważniejszych wydarzeń na polskim rynku wydawniczym w 2008.

Zajmują się projektowaniem książek i stron internetowych. Dziś ich prace to znakomita, wyróżniająca się marka. Nie tak dawno jeszcze pielgrzymowali od wydawcy do wydawcy,
pokazując swoje pomysły, a i tak ich proszono, aby narysowali karetę i księżniczkę,
bo "to dzieci lubią". Na szczęście nie posłuchali, zawierzając dziecięcej wyobraźni i swoim talentom. Dzięki takim jak oni książki dla najmłodszych to jedna z najciekawszych
i najdynamiczniejszych dziedzin kultury. Na półkach z książkami zabłysnęli "D.O.M.K.I.E.M." (wyd. Dwie Siostry, 2008), przewodnikiem po najciekawszych przykładach współczesnych domów. Książkę nagradzano, ma już liczne przekłady. Potem narysowali "D.E.S.I.G.N."
(wyd. Dwie Siostry, teksty Ewa Solarz). Wydali też m.in. "Miasteczko Mamoko"
(wyd. Dwie Siostry, 2010), i "Kto kogo zjada" (wyd. Znak, 2010) i "Co z ciebie wyrośnie?"
(wyd. Dwie Siostry 2010). Ich ostatnie osiągnięcie to "Tysiąc polskich okładek"
(wyd. 40 000 Malarzy). To wyjątkowa prezentacja dokonań polskich grafików od 1900 r. począwszy. Powstała niezwykła opowieść o historii literatury, grafice i projektowaniu książek zamknięta w monumentalnym, ważącym kilogram tomie.

Kto kogo zjada

Co z Ciebie wyrośnie


M.

Alvar Aalto

„Moje meble rzadko, jeśli w ogóle, pojawiały się
w wyniku profesjonalnego projektowania. Prawie
bez wyjątku tworzyłem je w połączeniu z projektami
architektonicznymi...” podkreślał Alvar Aalto,
arcitekt i projektant urodzony w 1898 r. w Finlandii.
Studiował architekturę w helsińskiej Wyższej Szkole
Technicznej. Po jej ukończeniu założył własne biuro
architektoniczne: ALVAR AALTO BIURO ARCHITEKTURY
I SZTUKI MONUMENTALNEJ. Tu poznał swą przyszłą żonę
Aino Marsino, z którą rozpoczął karierę projektanta
i architekta o międzynarodowej sławie.

Aalto wiele podróżował po Europie i dzięki tym podróżom,
krąg jego znajomych powiększył się znacznie o elitę
designu Europy (jak Le Corbusiera, Johannesa Duikera,
Laszlo Moholy-Nagya, Waltera Gropiusa czy Karla Mosera).
Największą sławę przyniosły mu eksperymenty z giętym
drewnem i sklejką, prowadzone wspólnie z producentem
mebli Otto Korhonen. Rezultatem jest innowacyjne krzesło
Paimio NO.41 (1931) powstałe przy projekcie sanatorium
w Paimio, następnie Fotel NO.31 (1932) i stołek na trzech
nogach model NO.60 wykorzystany w Bibliotece w Viipuri,
który jak stwierdził Alvar Aalto miał być sprzedany
tysiącom ludzi. Pomylił się, gdyż kupiły go miliony!
Wynalazkiem Aalto była noga do krzesła lub stołu
w kształcie litery L, z laminowanego, giętego drewna,
którą on sam nazwał "młodszą siostrą filara" i na którą
uzyskał międzynarodowy patent. Później pojawiła się
noga w kształcie Y, wykorzystana do szklanych stołów.

Sukces sprzedaży zaprojektowanych przez niego mebli
doprowadził do założenia manufaktury mebli o nazwie
„ Artek” w 1935 roku. Głównym zadaniem firmy, której
linia produkcyjna została zorganizowana przez żonę
Aalto, Aino, było wprowadzenie na rynek produktów
użytkowych zaprojektowanych przez małżeństwo Aalto.
Oboje projektowali szklane przedmioty, oświetlenie,
tkaniny, elementy małej architektury. Najsłynniejszy
wazon SAVOY(1937), zaprojektowany na światową
wystawę w Paryżu. Falista linia tego wazonu użyta
została na suficie biblioteki w Viipuri jak i w basenie
willi Mairea.

Przez cały ten czas realizowane były jego projekty
architektoniczne. W dziełach Alvara Aalto wzornictwo
i architektura są nierozdzielne. Dziś jego postać jest
wyznacznikiem skandynawskiego wzornictwa (prostych
form, naturalnych materiałów, życia w zgodzie z naturą).



A.S.

Naoto Fukasawa

Japoński projektant form przemysłowych,
urodził się w Yamanashi w 1956 roku.
Ukończył Tama Art University na wydziale
projektowania przemysłowego.
Po studiach przez sześć lat pracował dla
producenta zegarków Seiko,
potem wyjechał do Kalifornii i związał się z firmą IDEO.
Tworzy rzeczy piękne i proste w obsłudze.
Tak proste, że naturalnie wtapiają się w otoczenie.
„Krzesło jest tylko krzesłem. Dziwią mnie projektanci,
którzy tworzą z myślą o kolekcjonerach designu”.
Sam traktuje swoja pracę inaczej. Projektuje meble
i urządzenia, które w naturalny sposób wtapiają się
we wnętrza naszych mieszkań i domów. W 2003 r. Fukosawa
otworzył własną firmę Naoto Fukasawa Design, został też
jednym z doradców Muji. Niedługo później stworzył markę
Plus Minus Zero, której jest głównym projektantem.
Firma specjalizuje się w sprzętch AGD i wciela w życie
zasady swego założyciela. Nawilżacze powietrza, tostery,
kawiarki czy piecyki są proste, poręczne, a przy okazji piękne.
Pomysły Fukosawy wynikają z uważnej obserwacji sposobu,
w jaki używamy rzeczy. Uważa, że dobrze zaprojektowane
urządzenie to takie, którym można się sprawnie posługiwać
bez konieczności czytania instrukcji obsługi.
Fukosawa podkreśla, że bardziej niż umysłowi ufa własnej intuicji.
Lubi, kiedy jego produkty działają na zmysły, tak jak słynna seria
opakowań soków dla firmy Haptic. Kartony przypominają
prawdziwe owoce nie tylko kolorami, ale też fakturą skórki.
Fukusawa jest projektantem wszechstronnym.
W jego portfolio można znaleźć pozycje tak różne
jak laptop dla Samsunga, krzesło dla Thoneta,
armaturę łazienkową dla Boffi czy serię mebli
dla Swedese Mobler. Wśród jego klientów są wielkie firmy:
B&B Italia, Driade, Artemide, Magis, Danese.
Jest laureatem ponad pięćdziesięciu różnych nagród.

katarzyna

Bartosz Mucha

30–letni grafik, projektant 2 i 3D, twórca marki Poor Design.
W 2004 uzyskał dyplom w Pracowni Projektowania Plakatu prof. Piotra Kunce
(ASP w Krakowie).
Projektuje obiekty, których podstawową cechą jest łamanie stereotypów,
ukazanie wielu różnych możliwych sytuacji,
w których ten sam obiekt prezentuje
coraz to nowe właściwości...
Posługuje się wprowadzonym przez siebie pojęciem fiksacji funkcjonalnej
oznaczającej nieumiejętność dostrzeżenia nowego użycia obiektu skojarzonego uprzednio z innym celem.
W pewien sposób bawi się z widzem.
Bawi się słowem, jego stroną graficzną
i znaczeniową.


Projektowanie Bartosza Muchy można zaliczyć do nurtu określanego jako design konceptualny. Jego twórczość sytuuje się na pograniczu sztuki i designu.
Wszystkie swoje produkty nie tylko projektuje, ale i samodzielnie wykonuje.
Artysta przywiązuje wagę do oprawy każdego obiektu –opakowania,
logo, katalogu, strony internetowej, każdy pomysł jest konsekwentnie kreowany
w zgodzie z wizją profesjonalnej otoczki marketingowej.

W 2003 roku Mucha stworzył fikcyjną firmę POOR Design –firmę, która jest ironicznym komentarzem do naszej rzeczywistości i cywilizacji konsumpcyjnej. POOR „oferuje” swoiste sprzęty codziennego użytku... Wygodny "Duporet", którego konstrukcja jest tak prosta,
że możemy go własnoręcznie złożyć przy użyciu dołączonego śrubokrętu,
Gwizdół – filcowy stolik przypominający gwiazdę, smutawki, czyli przytulanki dla dorosłych, nervofol – lekarstwo na uspokojenie, wykonane z foli bąbelkowej,
tekturowa The POOR Lamp… to tylko niektóre z pomysłów Bartosza Muchy.
Wszystkie swoje produkty tworzy z pospolitych materiałów, takich jak filc, guma czy płyta OSB. Daje to efekt lichoty, ale to właśnie taka jakość produktów współgra z założeniami marki POOR.

„Wyłonił mi się dziwny, niepokojący i przewrotny świat. Serfując po internecie, napotkałem podobnie myślących. Czuję, że nie jestem sam, że odnalazłem swoje plemię. Odkryłem holenderski design i całą masę artystów światowego projektowania. Wciąż klaruję swoją wizję sztuki. Zamknąłem obiekty w klamry marki POOR i portalu internetowego,
by, mimo że przedmioty są czasem z różnych światów, stworzyć wrażenie całości. Przedstawiam alternatywną propozycję codziennego funkcjonowania, model życia produkowany w wyimaginowanej fabryce utopijnego wynalazcy.” (Bartosz Mucha)

Duporet

przenośny krzyż...

Kostka ludzika

M.